ve ben herşeye rağmen…

Evet ben herşeye ve herkese rağmen seni çok özlüyorum. Aslında bana göre seni özleme sebeplerimden bir tanesi sana karşı suçlu, hatalı olmamdır. Normal bir şekilde iki medeni insan gibi ayrılmış olsaydık (ki öyle ayrılmışızcasına devam ediyor herşey ve sen gerçekleri bilmiyorsun) seni bu kadar düşenmez ve bu kadar özlemezdim. Hala vicdan azabı çektiğimdendirki içimdeki seni atamıyorum bir kenara ve yokmuşun gibi devam edemiyorum hayatıma. Bazen olacakmış gibi oluyor bir şeyler düzelmeye çalışıyor ama sona yaklaştıkca herşey  karışıyor ve bitiyor başlamadan. Bir anlata bilsem sana herşeyi, içimde olup bitenleri belki beni aff ettiğini gerçekten aff ettiğini söylesen kurtulurum bu azaptan ve rahatlarım. Evet bir kere söyledin ama gerçekleri bilmeden söyledin ve bu bana yetmiyor maalesef. Yaptıklarımın cezası olarak hücrede müebbet yemiş gibiyim! Bari bir aff çıksada hiç olmazsa süreli hapse dönüşse cezam, ama nerdee sen artık çok uzaklardasın ve ben seni ebediyete kadar kaybettim evet sana göre sen intikamını aldın ama suçumu bildiğim için bu ceza bana az geliyor!